Szadź – gdy mróz zostaje artystą

Szadź w Górach Izerskich

Jeśli w szare, mgliste, lecz mroźne dni zdobędziemy się na to, aby opuścić przyduszone smogiem miasto – i gdy przyjdzie nam do głowy, aby na własne oczy sprawdzić co też dzieje się w górach, to wtedy będziemy mieć sporą szansę by ujrzeć piękno w czystej postaci. Piękno tworzone z mgieł, chmur i mrozu. Mikrokropelki wody będącej w stanie pary – jako mgła bądź chmura osadzają się na drzewach, skałach i natychmiast zamarzają tworząc kryształki lodu. Jeśli temu zjawisku sprzyja aura – gdy niskie chmury siadają na dłużej na grzbietach gór i jest mróz – wtedy to kryształki lodu pokrywają coraz grubszą warstwą  skały i gałęzie drzew. Zdarza się, że pod ciężarem rosnącej lodowej okiści łamią się konary i padają z hukiem całe drzewa.

Drzewo jarzębiny w okiści szadzi. Góry Izerskie

Szron a szadź
Szron jest jakby wczesną formą szadzi – są to pojedyncze, rozgałęzione kryształki lodu, powstające w tych samych warunkach jak szadź. Gdy kryształki lodu rosną warstwami i przybiera na grubości – wtedy mamy do czynienia z szadzią.

Jeśli osadzaniu się szadzi towarzyszy wiatr – wtedy warstwy lodu powstają głównie od strony nawietrznej a maestro mróz objawia się się jako artysta pełen szalonej fantazji.
Jednak silniejszy wiatr albo lekka nawet odwilż w kilka chwil niweczą bajkowy krajobraz stworzony z mgły i mrozu – i pozostanie on ciesząc oczy jedynie na fotografiach.

Śląskie Kamienie – Karkonosze.  Szron z wolna, na wskutek krystalizacji, zamarzania pary wodnej pochodzącej  z chmur zamienia się w szadź.                                                             fotoPort.pl  Krzysztof Romańczukiewicz 

Zaczarowany las w Górach Izerskich

Śnieżka zimą, kaplica św. Wawrzyńca pokryta szadzią fotoPort.pl Krzysztof Romańczukiewicz

Pod Śmielcem w Karkonoszach  – pokryte szadzią skalne bloki 

© Jeśli prezentowane fotografie chcą Państwo wykorzystać proszę o kontakt

Szadź

Śnieżka, kaplica św. Wawrzyńca pokryta szadzią