Miodunka – leśne klejnoty

Miodunka ćma – leśne klejnoty

Miodunka – mistrzyni barw

Już od marca w liściastych lasach, szczególnie nadrzecznych, korzystając z nagich, nieulistnionych jeszcze drzew zakwita miodunka. Kwiatki ma niewielkie, niepozorne – lecz charakteryzują się one wielką zmiennością kolorystyczną. Z pewnością nie można im odmówić braku urody. Różne odcienie różu, czerwieni i niebieskiego przechodzą w fiolety na tym samym kwiatostanie – zwykle młodsze kwiaty mają inne barwy niż kwiaty starsze. Pod względem takiej kolorystycznej zmienności miodunka nie ma sobie w wiosennym lesie równych. Na żyznych, próchniczych glebach zarośli i lasów zakwita dość masowo mieszając się w tym czasie ze śnieżyczką przebiśniegiem, zawilcami, kokoryczą, zdrojówką i złocią. Tworzą się wtedy wielogatunkowe, niepowtarzalne i szybko niestety przemijające kwiatowe kilimy.

Miodunka (Pulmonaria) występuje na terenie Polski w postaci czterech gatunków – miodunka ćma, miodunka plamista (także znana jako lekarska), oraz miodunki : miękkowłosa i wąskolistna. Różnice między gatunkami nie są duże. Prócz naturalnego, powszechnego dość występowania bywa też coraz chętniej uprawiana w przydomowych ogródkach.

Płucnik czyli miodunka

Płucnik

Zastosowanie ziela miodunki w lecznictwie ma długie tradycje, już sama łacińska nazwa ( „Pulmonaria” – a Pulmo to po łacinie płuco) sugeruje medyczne wykorzystanie tej rośliny. Szczególnie popularne było stosowanie miodunki w okresie gdy gruźlica zbierała swoje mroczne żniwo – działała na uszkodzone tkanki płuc, stymulując regenerację zwapnień w gruźliczych ogniskach płuc. Odwar i macerat z ziela miodunki zalecany jest i dzisiaj powodując ułatwienie odksztuszania i łatwiejsze usuwanie wydzielin z górnych dróg oddechowych (zastosowanie w chronicznych nieżytach oskrzeli). Dziś chętnie płucnik stosuje się w mieszankach z innymi ziołami o podobnym działaniu – podbiałem, babką, prawoślazem, kopytnikiem i innymi. Stosowany jest także do przemywania ran. Bywa też wykorzystywany w kosmetyce przy pielęgnacji włosów i skóry. Ziele miodunki zawiera sporo krzemu w postaci krzemionki, saponiny, flawonoidy, kwasy organiczne, antocyjany śladowe ilości alkaloidów. Miodunki – lekarska (plamista) i ćma nie różnią się właściwie swymi właściwościami leczniczymi.

Więcej i bardziej szczegółowo o właściwościach fitomedycznych miodunki – na stronie dr Henryka Różańskiego.

©   Jeśli prezentowane fotografie chcą Państwo wykorzystać proszę o kontakt. Zdjęcia chronione są prawem autorskim.

Las wiosenny – wśród kokoryczy widzimy kwitnące miodunki