Tanatos

Człowiek od zarania dziejów rozwijał swe wyobrażenia i wiarę w życie po śmierci – światem pozagrobowym władali bogowie a początkiem drogi w zaświaty, niejako bramą do wieczności był pochówek.

Antyczni Grecy wyobrażali sobie uosobienie śmierci w postaci młodzieńca z czarnymi skrzydłami. Tak miał wyglądać Tanatos – owoc związku bogini nocy – Nyks z bogiem Tartarem. Tartar był władcą mrocznych, najgłębszych podziemi, pełnych cierpienia uwięzionych tam dusz. Bratem Tanatosa z tegoż związku był jakże łagodniejszy bóg snu – Hypnos.

 

 

Według wierzeń starożytnych Egipcjan – bóg Ozyrys władał śmiercią, był sędzią zmarłych. Dzięki swej małżonce bogini Izydzie i mocy innych bogów mógł – mimo, że został zabity przez Seta, swego brata – wrócić do życia, lecz nie na ziemi a jedynie w zaświatach.

 

 

 

 

 

U starożytnych Rzymian miejsce Tanatosa zajęła kobieta jako uosobienie śmierci – bogini Mors. Nasi słowiańscy przodkowie uważali, iż krainą umarłych włada Marzanna – bogini śmierci i zimy, ta sama, której kukłę do dziś dzieci wrzucają do rzeki w pierwszym dniu wiosny.

 

 

Chrześcijaństwo ukazuje śmierć jako granicę do pokonania przez człowieka (śmiertelnika) – dokonuje tego Chrystus.

 

 

 

Więcej o starym cmentarzu żydowskim we Wrocławiu
 

 

 

 

 

 

 

 

© Jeśli prezentowane fotografie chcą Państwo wykorzystać proszę o kontakt. Zdjęcia chronione są prawem autorskim.